Day: December 9, 2013

Malaysia mempunyai dua Menteri Pendidikan, namun hal ini tidak menghalang mutu pendidikan dalam negara daripada terus merosot di bawah piawaian antarabangsa, mengubah status kita yang dikenali di tahun-tahun awal Merdeka dulu sebagai sebuah negara cemerlang mutu pendidikan rendah, menengah, dan universitinya, menjadi sebuah negara yang pencapaiannya serba biasa sahaja.

Kita diperingatkan tentang hakikat ini menerusi dua peristiwa pada minggu lalu, iaitu pengumuman PISA 2012 (Programme for International Student Assessment) Selasa lalu dan Times Higher Education BRICS & Emerging Economies Rankings 2014 pada hari Rabu lalu.

PISA 2012, ujian global melibatkan 510,000 pelajar berusia 15 tahun dari 65 buah negara untuk subjek sains, matematik, dan bacaan, mendapati pencapaian pelajar berusia 15 tahun di Malaysia dalam ketiga-tiga subjek itu bukan saja di bawah tahap purata antarabangsa, malah mereka ketinggalan empat atau lima tahun di belakang rakan-rakan mereka yang seusia dari negara-negara berprestasi tinggi seperti Shanghai, Singapura, Korea Selatan, Hong Kong dan Taiwan.
Continue reading “Muhyiddin perlu membentuk rancangan padu untuk membuktikan Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia untuk meletakkan pelajar berusia 15 tahun Malaysia dalam kelompok sepertiga teratas dalam PISA 2021 bukan janji kosong”

Sekiranya pencapaian Malaysia dalam tiga subjek matematik, sains, dan bacaan dalam PISA (Programme for International Student Assessment) 2012 adalah sedikit lebih baik daripada ujian PISA 2010, sudah tentu Timbalan Perdana Menteri merangkap Menteri Pendidikan Tan Sri Muhyiddin Yassin akan menyebut perkara tersebut dalam ucapannya sewaktu pembukaan mesyuarat agung tahunan Pemuda, Wanita, dan Puteri Umno pada malam Selasa lalu (keputusan PISA keluar awal hari yang sama) sebagai bukti bahawa Malaysia sedang bangkit untuk menghasilkan sebuah sistem pendidikan bertaraf dunia di bawah kepimpinannya.

Tetapi keputusan PISA 2012 lebih sesuai dijadikan sebab untuk bermuram daripada bersuka ria. Kerana itulah Muhyiddin membisu tentang keputusan PISA – tidak seperti rakan sejawatannya dari Singapura, Menteri Pendidikan Heng Swee Keat yang menyebut pada hari keputusan PISA diumumkan bahawa beliau amat gembira remaja berusia 15 tahun di Singapura telah mencatatkan pencapaian yang “amat, amat baik” dalam PISA 2012, memandangkan pelajar Singapura ditempatkan pada tangga kedua dalam matematik, ketiga dalam sains dan bacaan dalam ujian penilaian global yang melibatkan 510,100 pelajar berusia 15 tahun dari 65 buah negara dan wilayah.

Menteri Pendidikan Thai, Chaturon Chaisang ceria apabila pelajar Thai mencatatkan skor 441 dalam bacaan, 427 dalam matematik dan 444 dalam sains (mengatasi Malaysian dalam ketiga-tiga subjek itu). Menurut beliau, pencapaian pelajar-pelajar Thai membayangkan potensi negara itu dan mampu menarik masuk pelaburan.
Continue reading “Tiga keadaan mendukacitakan untuk Malaysia dalam penilaian pelajar antarabangsa PISA 2012 bagi subjek matematik, sains dan bacaan”

Menteri di Jabatan Perdana Menteri dan CEO Unit Pengurusan Prestasi (Pemandu) Datuk Seri Idris Jala girang apabila Malaysia mendaki dari tangga ke 54 ke tangga ke 53 dalam Indeks Persepsi Rasuah (CPI) Transparency International (TI) tahun ini lalu mengisytiharkan bahawa Pemandu mensasarkan untuk memasuki senarai 30 teratas menjelang tahun 2020.

Ya, kedudukan Malaysia dalam CPI TI tahun ini meningkat satu anak tangga menempati kedudukan ke-53 dari 177 negara berbanding tangga ke-54 tahun lalu, manakala skor CPI TI negara ini semakin baik pada 50/100 mata berbanding 49/100 mata untuk tahun lalu.

Bagaimanapun, satu hakikat yang tidak dapat dinafikan ialah bahawa untuk tahun kelima berturut-turut di bawah kepimpinan Najib (2009-2013), Malaysia mengisi kedudukan lebih bawah dalam CPI TI berbanding di zaman Tun Mahathir dan Tun Abdullah.

Perkara berkenaan boleh dilihat dalam carta berkenaan CPI TI di bawah (1995-2013):

Perdana Menteri	Kedudukan terbaik	Skor terbaik	Kedudukan paling buruk	Skor paling rendah
Mahathir	23(1995)	5.32/10 (1996)	37 (2003)	4.8/10 (2000)
Abdullah	39(2004)	5.1/10 (2005/7/8)	47 (2008)	5/10 (2004/6)
Najib	53 (2013)	50/100 (2013)	60 (2011)	4.3/10 (2011)

Dari satu sudut, CPI TI 2013 mengesahkan kenyataan Mahathir dua hari lalu yang menyebut rasuah kini semakin teruk berbanding ketika beliau menjadi Perdana Menteri selama 22 tahun (walaupun Abdullah juga boleh menyebut perkara yang sama bagi kepimpinan beliau selama lima tahun).

Bagaimanapun, Mahathir telah mengabaikan satu lagi hakikat – Malaysia mula terjerumus ke dalam rasuah sejak kepimpian beliau, memandangkan di bawah tiga Perdana Menteri pertama, iaitu Tunku Abdul Rahman, Tun Razak, dan Tun Hussein Onn, rasuah bukan masalah besar dan terkawal.

Malah, sehingga tahun tujuh puluhan, skandal terbesar di Parlimen adalah skandal Bank Rakyat, berjumlah RM65 juta, yang saya bahaskan di Parlimen pada tahun 1979.

Sejak tahun lapan puluhan, rasuah dan skandal kewangan lebih parah, melihatkan jumlah jauh lebih besar, misalnya skandal RM2.5 bilion Bumiputra Malaysia Finance (BMF), RM600 juta skandal pembelian timah Maminco, RM1.5 bilion skandal Co-operative Finance, sehingga kepada skandal pertukaran wang asing Bank Negara yang melibatkan wang sejumlah RM30 bilion serta skandal RM11 bilion Perwaja di tahun 90an. Terkini, kita menyaksikan skandal berbilion ringgit Scorpene dan pemerolehan keperluan pertahanan serta skandal RM12.5 bilion Zon Perdagangan Bebas Pelabuhan Klang.

Akar rasuah – politik wang dalam parti-parti kerajaan – tidak dipangkas dan malah semakin merebak seperti dianggarkan oleh orang dalam Umno yang menyebut bahawa untuk memenangi kerusi Naib Presiden Umno, diperlukan lebih RM10 juta, manakala untuk memenangi kerusi majlis tertinggi Umno, diperlukan lebih sejuta ringgit.

Politik wang besar-besaran juga turut berlaku dalam pemilihan parti MCA dan MIC – sehinggakan Presiden MCA menerima perkara ini sebagai satu hakikat dalam pemilihan parti apabila beliau menasihatkan perwakilan MCA dalam pemilihan parti MCA yang bakal menjelang untuk mengambil sikap seperti para pengundi dalam PRU13, iaitu “Ambil wang; jangan beri undi” (seperti yang dipaparkan terang-terangan dalam judul laporan sebuah akhbar Cina).

Meneliti kedudukan dan skor untuk 177 buah negara dalam CPI TI 2013 serta rekod selama 19 tahun CPI TI (1995-2013), tiada sebab dan tiada asas untuk sesiapa percaya bahawa sasaran Malaysia untuk memasuki senarai 30 teratas dalam CPI TI pada tahun 2020 adalah sasaran yang realistik atau mampu dicapai.

Malah, menjelang tahun 2020, Malaysia mungkin dipintas oleh Cina dan Indonesia dari segi kedudukan dan skor CPI TI. Dalam CPI TI pertama pada tahun 1995, Malaysia ditempatkan di tangga ke 23 dari 41 buah negara, dengan skor 5.28 dari 10, manakala Cina dan Indonesia ditempatkan di tangga dua terakhir, dengan skor CPI masing-masing 2.16 dan 1.94 dari 10 (pada peratusan 90 terbawah bagi skor CPI).

Jika Malaysia hendak menduduki tangga 30 teratas dalam CPI tahun 2020, kita perlu mencapai peratusan 35 teratas skor CPI dan bukan hanya 50/100, memandangkan skor lima buah negara yang berada di tangga ke 26 hingga 30 teratas dalam CPI TI 2013 adalah 69/100 bagi Austria UAE, 68/100 Estonia Qatar dan 64/100 Botswana.

Bagaimanapun, sejak 19 tahun lalu, Malaysia tergolong dalam salah sebuah negara yang kedudukan dan skornya dalam CPI TI merosot, malah telah dipintas oleh negara-negara yang mendapat kedudukan dan skor CPI lebih rendah pada tahun 1995, dan kini berdepan kemungkinan dipintas oleh negara-negara yang berada di kedudukan terbawah dalam CPI pada tahun 1995, iaitu Cina dan Indonesia.

Sebagai contoh, Malaysia berada pada kedudukan ke 23, dengan skor CPI 5.28/10 pada tahun 1995, di depan Taiwan (kedudukan ke 25, skor 5.08), Sepanyol (kedudukan ke 26, skor 4.35), Korea Selatan (kedudukan 27, skor 4.29), Hungary (kedudukan 28, skor 4.12), dan Turki (kedudukan 29, skor 4.10). Tetapi untukCPI TI 2013, Malaysia berada di bawah Taiwan (kedudukan 36, skor 61), Spain (kedudukan 40, skor 59), South Korea (kedudukan 46, skor 55), Hungary (kedudukan 47, skor 54) dan diekori rapat oleh Turki (kedudukan 53, skor 50).

Tidak seperi Malaysia yang mencapai peratusan skor lebih rendah sejak 19 tahun yang lalu, iaitu 5.28/10 pada tahun 1995 kepada 50/100 pada tahun 2013, semua negara Asia yang lain memperbaiki peratusan skor sejak 19 tahun yang lalu, misalnya Thailand dari 2.79/100 kepada 35/100; India dari 2.78/10 kepada 36/100; Philippines dari 2.77/10 kepada 36/100; Pakistan dari 2.25/10 kepada 28/100; China dari 2.16/10 kepada 40/100 dan Indonesia dari 1.94/10 kepada 32/100.

Rakyat Malaysia perlu bimbang kerana berdasarkan trend ini, Malaysia mungkin dipintas oleh Indonesia dan Cina sebelum tahun 2020 dari segi kedudukan dan skor CPI TI, melainkan Malaysia segera bertindak dan menunjukkan keseriusannya membasmi rasuah.

Bagaimana Malaysia hendak menjaga air mukanya jika dunia melihat Malaysia lebih rasuah daripada Indonesia dan Cina sebelum berakhir dekad ini?

Apakah ini nasib yang menanti Malaysia dari segi kedudukan dan skor CPI TI sebelum tahun 2020?

Kelmarin, saya telah mengemukakan soalan sama ada Pakatan Rakyat sanggup bangkit untuk menyahut cabaran bagi menentukan masa depan bukan saja Sabah dan Sarawak, malah Malaysia secara keseluruhan dalam PRU14.

Dalam kenyataan media saya sejak empat hari lalu, saya telah menjelaskan menerusi fakta dan angka bahawa ketiga-tiga parti Pakatan Rakyat DAP, PKR, dan PAS telah mencapai keputusan terbaik di peringkat parlimen dan negeri di Semenanjung, Sabah, dan Sarawak – dan untuk suatu tempoh berjaya menguasai lima negeri, iaitu Kelantan, Pulau Pinang, Selangor, Kedah dan Perak – menerusi kerjasama ketiga-tiga parti itu dalam Pilihanraya Umum tahun 1999, 2008 dan 2013.

Hari ini, saya ingin membentangkan strategi 12 mata berikut untuk Pakatan Rakyat sebagai pelan induk untuk membentuk kerajaan persekutuan dan menawan Putrajaya dalam Pilihanraya Umum ke-14. Continue reading “Strategi 12 Mata sebagai Pelan Induk untuk Pakatan Rakyat menawan Putrajaya dalam PRU14”

Malaysia has two Education Ministers but this has not stopped the country from continuing to slide down international educational standards, transforming our previous status in the early Merdeka years as a nation of excellence for primary, secondary and university education into a nation of mediocrity.

This was painfully highlighted by two events last week, the release of the 2012 PISA (Programme for International Student Assessment) last Tuesday and the inaugural Times Higher Education BRICS & Emerging Economies Rankings 2014 last Wednesday.

The 2012 PISA, a global test of 510,000 15-year-old students in 65 countries in reading, science and maths, found Malaysia’s 15-year-olds not only below the international average in the three critical subjects but four or even five years behind their peers in the top-performing PISA countries/regions in Shanghai, Singapore, South Korea, Hong Kong and Taiwan.

The inaugural Times Higher Education BRICS and Emerging Economies Rankings 2014 has finally confirmed Malaysia’s removal from the pedestal of the world’s top ranking universities – as not a single Malaysian university succeeded for the third year running to be ranked in the Times Higher Education World University Rankings for top 400 universities for 2011-12, 2012-13 and 2013-14. Continue reading “Muhyiddin should outline concrete plans to prove that the Malaysia Education Blueprint for Malaysia’s 15-year-olds to be in top third of countries in 2021 PISA is no “pie in the sky””

By Kee Thuan Chye
Yahoo! News
9.12.2013

Umno President Najib Razak diminished the stature of a great man when he said last Saturday at his party’s general assembly that Umno fought for the “same cause” as Nelson Mandela, who had died two days before.

What same cause? Mandela fought against racial discrimination whereas Umno institutionalised racial discrimination a few decades ago and still upholds it.

Mandela never advocated black supremacy, whereas Umno promotes Ketuanan Melayu (Malay supremacy).

After he became president of South Africa, Mandela proposed reconciliation and sought to bring the races in his country together, whereas in Malaysia, Umno divides the races in order to keep itself in power.

Even at its general assembly, Umno’s delegates lobbied for the ethnocentric ‘1Melayu’ to replace the more inclusive ‘1Malaysia’, bashed the Chinese for not supporting the party at the last general election, and demanded a bigger stake in the economy, totally ignoring the reality that most of the country’s economic development is now already in Malay hands. Continue reading “How Dare Najib Discredit Mandela”

By Ahmad Fauzi Abdul Hamid
New Mandala
7 December 2013

The transmission of Islam in the Malay-Indonesian world remains entrenched in history as one of the foremost examples of peaceful proselytisation of religion on a trans-continental scale. So successful was the continuous process from around the thirteenth to the sixteenth century, that the Islamic faith (agama) became comfortably embedded as a definitive criterion, apart from the Malay language (bahasa Melayu) and rulership (kerajaan), of Malayness – in reference to the broad category of Southeast Asia’s indigenous population who were previously adherents of animism and variants of Hindu-Buddhist religious traditions prevalent in the archipelago. The sources, modalities, timing and other details of the genesis of Islam among the Malays had always been diverse – there were sufis or Muslim mystics and shias; Arabs, Chinese, Indians and Bengalis; sayyids, sheikhs and itinerant missionaries; merchants, traders and political escapees from the flux engulfing their lands of origin or transit.

With its kaleidoscopic provenance as the backdrop, Islam as understood and practised by Malay-Muslims prior to the era of the nation state never bore monolithic traits. On the contrary, accommodation of mores from a variety of civilisational traditions prevailed, as strongly reflected in the assortment of religious practices deriving from various ethno-cultural traditions that eventually assumed the label of being part of Malay-Muslim heritage. Hence we find for instance, in Penang, the boria musical tradition which traces its ancestry to Shiah festivities. Religio-cultural marhaban and berzanji troupes who commonly perform during Malay wedding receptions, in turn, owe their origins to rhythmic salutations of the Prophet Muhammad popularised by sufi congregations. Islam in Malaya, up till independence on 31 August 1957, had remained steadfast to the spirit of wide interpretation, as personified by its perennial willingness to accommodate the intricacies of local customs known as adat, and to tolerate the arrival of new cultural strands such as the Kaum Muda and even the West. The celebrated public debate in Kelantan on whether a dog’s saliva could be considered impure or not in 1937 was indicative of the spirit of tolerance of diversity of views that prevailed in pre-independent Malaya. The differences of views between the traditional and reformist ulama notwithstanding, the terrain of Islam in Malaya was invariably pluralist from the pre-colonial through the colonial epochs. Continue reading “Islamist conservatism in Malaysia”